Karol Kozłowski - tenor

Andrzej Krusiewicz – spiker i lektor w Polskim Radiu S. A. Współautor audycji o tematyce historycznej oraz programów, dla których inspirację stanowiły sztuki teatralne. Czytał listy dialogowe pod filmy wyświetlane w kinach. Przez wiele lat współpracował z Polskim Związkiem Niewidomych. Lektor książki mówionej. Juror konkursu na najlepiej czytaną książkę. Aktywny jako konferansjer. Prowadzi koncerty z muzyką klasyczną, rozrywkową, bierze udział jako narrator w uroczystościach patriotycznych, religijnych, środowiskowych, różnych instytucji, o charakterze lokalnym i ogólnopaństwowym typu rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego, 70 rocznica wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim, dożynki wojewódzkie, Dzień Nauczyciela, Święto Biblii, Gala Wynalazczości, Dzień Narodowy Austrii i Korei Południowej, obchody rocznicowe na Monte Cassino, w Bolonii, Brindisi, Casamassima, Matera, Mottola, Forli we Włoszech. Występy okazjonalne w całej Polsce, na Białorusi, na Ukrainie, na Słowacji, w Austrii, w Danii i Szwecji w przedstawicielstwach dyplomatycznych. Udział w 18-u Międzynarodowych Festiwalach Orkiestr Wojskowych, 12-u Festiwalach – Wieczornych Spotkaniach Muzycznych w „Dziekance” w Uniwersytecie Muzycznym, w festiwalach: „Muzyka na Szczytach” i „Muzyczne Przestrzenie” w Wielkopolsce, Muzyki Odnalezionej w Sandomierzu i Tarnowie. Od ponad 30 lat prowadzi koncerty chopinowskie w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Od kilkunastu lat bierze udział w Festiwalu „Muzyka w Kwiatach” organizowanym w Ogrodzie Botanicznym w Powsinie koło Warszawy. Od kilku lat w Festiwalu Chórów w stolicy. Trzykrotnie uczestniczył jako konferansjer w przesłuchaniach pianistów podczas Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. F. Chopina w Warszawie. Czterokrotnie, w podobnym charakterze, w przesłuchaniach śpiewaków podczas Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w stolicy. Trzykrotnie podczas przesłuchań Międzynarodowego Konkursu Pianistów – Amatorów w Warszawie. Autor słowa wiążącego do publicznej prezentacji przez pianistkę japońską Kayo Nishimizu dzieł wszystkich Fryderyka Chopina – cyklu 16 koncertów. Kilkukrotny udział w koncertach integracyjnych, których celem jest usprawnianie poprzez muzykę młodzieży niepełnosprawnej. Wykładowca z zakresu kultury słowa, poprawności językowej i zachowań mikrofonowych podczas warsztatów dziennikarskich organizowanych w Lipsku pod Sandomierzem.
Zainteresowania: dobra książka, narty, tango argentyńskie.

Sopran. Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Podczas studiów była stypendystką Ministra Kultury i Sztuki oraz Prezydenta Miasta St. Warszawy.

W latach 1994–2017 była solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Na deskach tego teatru wykonała ponad 40 partii solowych w operach W. A. Mozarta, G. Rossiniego, G. F. Haendla, C. Monteverdiego, H. Purcella, G. Verdiego, J. Blowa, G. Rossiniego, D. Cimarosy, A. Scarlattiego, J. B. Lully’ego, A. Campry, jak również wiele partii oratoryjnych w dziełach J. S. Bacha, G. F. Haendla i innych. Współpracowała także m.in. z Operą Narodową (Widma oraz Verbum nobile S. Moniuszki), Narodową Operą Łotewską w Rydze (Czarodziejski flet W. A. Mozarta), Opera Nova w Bydgoszczy (Mesjasz G. F. Haendela), Operą Krakowską (Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Zemsta nietoperza J. Straussa). W sezonie 1998/1999 kreowała rolę Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta pod dyrekcją J.-C. Malgoire’a m.in. w Théâtre des Champs Elysées w Paryżu. Natomiast w Teatrze Powszechnym w Warszawie partnerowała K. Jandzie w sztuce Maria Callas – lekcja śpiewu.

Prowadzi aktywną działalność koncertową, występując w repertuarze kameralnym i oratoryjno-kantatowym. Współpracuje z wieloma zespołami i wykonawcami muzyki dawnej, wykonuje też muzykę współczesną (m.in. prawykonanie cyklu pieśni Marijn Simons w Finlandii w 2003 roku). Współpracuje z Polskim Radiem (koncerty, recitale oraz nagrania archiwalne). Występowała pod batutą takich dyrygentów jak J. Maksymiuk, J. Krenz, A. Wit, K. Kord, W. Michniewski, J. Kaspszyk, T. Strugała, A. Straszyński, T. Bugaj, T. Wojciechowski, Ch. Hogwood, F. Bruggen, J.-C. Malgoire, H. Rilling, M. Zilm, M. Plasson, Ł. Borowicz, J. M. Florêncio, K. Bumann, R. Silva, M. Dworzyński.

Występuje w teatrach i salach koncertowych w kraju i zagranicą, m.in. w Niemczech, Francji, Belgii, Holandii, Szwajcarii, Finlandii, Japonii, Omanie, USA, Libanie, Ukrainie, Rosji. Brała udział w wielu festiwalach (m.in. Festiwal Beethovenowski, Wratislavia Cantans, Chopin i jego Europa, Muzyka w Starym Krakowie, Festiwal Goldbergowski, Muzyka w Zabytkach Warszawy, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Al Bustan Festival, Festival van Vlaanderen Brugge, Two Days & Nights of New Music Odessa).

Ma w swoim dorobku wiele nagrań płytowych, m.in. J. A. Hasse – Zenobia, G. F. Haendel – Imeneo, K. Forster – Vanitas vanitatum, J. Peri – Euridice, M. Mielczewski – Opera omnia, G. G. Gorczycki – Opera omnia, S. S. Szarzyński – Opera omnia, D. Scarlatti – Tetide in Sciro, J. Strauss – Zemsta nietoperza ,G. Mahler – Symphony No. 8, S. Moniuszko – Msze (Vol. 1 i 2). Nagrywała również dla radia i telewizji oraz filmu (muzykę J. A. P. Kaczmarka w obrazach A. Holland oraz ścieżki dźwiękowe w filmach m.in. A. Wajdy).

Była wielokrotnie nominowana do nagród muzycznych, m.in. do Paszportu Polityki (2000, 2001 i 2002) oraz do nagrody Fryderyk (1999, 2000, 2001, 2002, 2005).W 2009 roku Fryderykiem został wyróżniony album Msze S. Moniuszki z jej udziałem. Została odznaczona przez Prezydenta Rzeczpospolitej Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz otrzymała Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Od 2017 roku jest solistką Polskiej Opery Królewskiej.

dr hab. Mariusz Sienkiewicz - Doktor habilitowany, profesor UMCS, pracownik Katedry Administracji Publicznej, Instytutu Nauk o Polityce i Administracji Wydziału Politologii i Dziennikarstwa UMCS. Politolog, prawnik. Wykładowca akademicki w zakresie: zarządzania finansami publicznymi, zamówień publicznych, funduszy europejskich i zarządzania projektami, zarządzania publicznego, polityki innowacji. Założyciel i prezes Fundacji Centrum Rozwoju Lokalnego. Autor i koordynator kilkunastu projektów dla jednostek sektora publicznego i prywatnego. Doradca
i trener jednostek sektora publicznego w Polsce i za granicą. Dysponuje doświadczeniem w opracowaniu dokumentów strategicznych dla jednostek samorządowych, ekspertyz oraz planów finansowych i inwestycyjnych. Specjalizuje się także problematyką partycypacji społecznej w zarządzaniu rozwojem lokalnym. Realizował projekty związane z wdrażaniem rozwiązań w zakresie zarządzania strategicznego w administracji samorządowej na Ukrainie. Autor ponad siedemdziesięciu publikacji naukowych. Właściciel Winnicy Sienkiewicz.

Polska Opera Królewska rozpoczęła działalność jako nowa państwowa instytucja kultury dnia 1 sierpnia 2017 roku, na mocy Zarządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 25 lipca 2017. Jej utworzenie stanowiło odpowiedź na silnie wyrażaną przez środowisko muzyków i melomanów potrzebę powstania w Warszawie nowego kameralnego teatru operowego. Pierwszym dyrektorem Polskiej Opery Królewskiej został Ryszard Peryt, a obecnie funkcję dyrektora pełni Andrzej Klimczak – zaangażowany w organizację i rozwój Opery od początku jej istnienia.

Działalność Polskiej Opery Królewskiej wsparta jest na trzech filarach. Główny nurt stanowią nowe realizacje najwspanialszych oper dawnych – w szczególności doby baroku i klasycyzmu. Nie mniej istotnym zadaniem jest przywracanie scenie bogatego, a często zapomnianego repertuaru muzyki polskiej – dzieł operowych, ale również utworów wokalnych i instrumentalnych. Obok produkcji operowych, instytucja prowadzi także aktywną działalność koncertową. Kompozycje dawne i współczesne, kameralne i symfoniczne prezentowane są z dbałością o najwyższy poziom wykonawczy, w brzmieniu możliwie najbliższym epoce, z której pochodzą.

Dla realizacji powyższych celów Polska Opera Królewska zatrudnia stały zespół wysokiej klasy artystów. Obok znakomitych solistów, zespołu wokalnego oraz orkiestry, w Operze działa zespół instrumentów dawnych Capella Regia Polona. Dodatkowo, do współpracy przy poszczególnych realizacjach operowych oraz koncertach zapraszani są najwyższej klasy artyści wyróżniający się na polskiej i międzynarodowej scenie – soliści, dyrygenci, reżyserzy.

Jedną z priorytetowych misji Polskiej Opery Królewskiej jest realizacja wydarzeń z cyklu OPERA W DRODZE. Głównym celem tego programu jest upowszechnianie kultury wysokiej w różnych zakątkach Polski, szczególnie tam, gdzie dostęp do profesjonalnych teatrów jest ograniczony. Poza organizacją bieżących wydarzeń – w stolicy i poza nią – Polska Opera Królewska jest gospodarzem trzech festiwali. Letni Festiwal, któremu co rok przyświeca inny temat wiodący, na stałe wpisał się już w lipcową ofertę kulturalną stolicy. Jesienią 2019 roku odbył się po raz pierwszy Festiwal Muzyka Królów Polskich, obecnie realizowany pod nazwą In Tempore Regum / Muzyka Czasu Królów. Ma on na celu upowszechnienie mało znanej, a niezwykle bogatej polskiej twórczości muzycznej dawnych wieków. Od 2021 wśród cyklicznych wydarzeń organizowanych przez naszą instytucję ważne miejsce zajmuje także Festiwal Barokowy, podczas którego publiczność może obcować z arcydziełami mistrzów XVII i XVIII wieku.

Polska Opera Królewska nawiązuje swą nazwą, godłem i profilem działalności do znakomitych początków opery w Polsce. Zachowując pamięć o zdobyczach teatru władysławowskiego ze sceną w Zamku Królewskim w Warszawie – pierwszego stałego teatru operowego w Polsce i jednego z pierwszych na świecie – Opera Królewska dąży do doskonałości wykonawczej, z której słynęła Kapela dworska Wazów. Natomiast o złotych czasach opery z okresu panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego przypomina imponująca architektura zbudowanego z jego inicjatywy Teatru Królewskiego w Łazienkach. Obecnie jest to główna scena Polskiej Opery Królewskiej – instytucji, której misją jest pielęgnowanie i upowszechnianie polskiego dziedzictwa muzycznego, a także budowanie i umacnianie polskiej i europejskiej tożsamości skoncentrowanej wokół wielkiej platońskiej triady – Prawdy, Dobra i Piękna.

dr hab. Mariusz Sienkiewicz

Mezzosopran. Absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu Jerzego Artysza (dyplom z wyróżnieniem w 1998).

W latach 1999–2017 była solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Występowała w najbardziej prestiżowych teatrach operowych oraz salach koncertowych Europy i Japonii. Brała udział w wiodących festiwalach – m.in. Salzburg Festspiele, Holland Festival, Maerz Festival Berlin, Wiener Festwochen, Schwetzingen Festival, Warszawska Jesień.

Od debiutu w roli Lady Macbeth w operze Macbeth S. Sciarrino w Luzernie (2004), jest zaliczana do czołowych wykonawczyń utworów kompozytora na świecie. Specjalnie dla niej Sciarrino skomponował m.in. partię Izumi w operze Da gelo a gelo oraz La Donny w operze Superflumina, a także utwór kameralny Immagina il deserto. Wielokrotnie kreowała rolę La Malaspiny w Luci mie traditrici, Suzarry w L’altro giardino, wystąpiła w La nuova Euridice w Teatro alla Scala w Mediolanie i in.

Wystąpiła w skomponowanych z myślą o niej partiach w operze Transcryptum W. Blecharza (prapremiera 2013) oraz Orfeé D. Przybylskiego (prapremiera 2015). Kreowała także role w inscenizacjach oper Haendla, Vivaldiego, Janáčka, Mascagniego, Mozarta, Czajkowskiego, Rossiniego, Pucciniego, Sikory, współpracując m.in. z takimi reżyserami jak T. Brown, R. Carsen, R. Horn, A. Freyer, V. Boussard, L. Engels, A. Schwalbach, K. Thoma, R. Peryt, M. Prus, J. Stokalska, M. Weiss, N. Kozłowska, R. Hoffmann, P. Partum, M. Hackenbeck, J. Schloemer, M. Treliński.

W swoim bogatym repertuarze posiada również pieśni, utwory kameralne oraz dzieła oratoryjno-kantatowe. Koncertuje z uznanymi zespołami muzyki dawnej (Collegium Musicum Koeln, Concerto Vocale, Il Tempo, MACV, La Fenice, Royal Baroque Ensemble) i współczesnej (Klangforum Wien, Algoritmo, Icarus, London Sinfonietta, Spółdzielnia Muzyczna Contemporary Ensemble, Aukso).

Współpracowała z takimi dyrygentami jak: H. Bicket, I. Bolton, A. Cremonesi, A. Spering, P. Carignani, E. Pomarico, M. Tabachnik, J. Ch. Spinosi, F. Layer, J. Tubery, S. Rouland, J. Debus, T. Ceccherini, B. Furrer, D. Grossman, A. Wit, W. Michniewski, J. Kasprzyk, M. Angius, J. Maksymiuk, M. Moś, R. Zimak, L. Stawarz, W. Kłosiewicz, Z. Graca, R. Silva, K. Bumann, P. Fiugajski.

Ma w swoim dorobku ma liczne nagrania płytowe realizowane m.in. z zespołem Warszawskiej Opery Kameralnej. Nagrywała też utwory S. Sciarrino. Od 2007 roku współpracuje z wydawnictwem DUX, dla którego wraz z pianistą Mariuszem Rutkowskim nagrała m.in. albumy z pieśniami Paderewskiego, Szymanowskiego, Lutosławskiego i Kolberga.

Wśród otrzymanych wyróżnień za nagrania z jej udziałem znalazły się m.in. nominacje do nagrody Fryderyk, nagroda Selecionée par ARTE oraz Orfée D’Or 2009, a w 2018 – Fryderyk oraz Feniks za nagranie barokowego oratorium A. Caldary. Jest laureatką wielu krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych. Odznaczona brązowym medalem Gloria Artis oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Od 1999 roku prowadzi również działalność pedagogiczną. Prowadzi klasę śpiewu na Wydziale Wokalno-Aktorskim Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina (dr hab., prof. UMFC). Często zapraszana jest również do prowadzenia kursów mistrzowskich.

Od 2017 jest solistką Polskiej Opery Królewskiej.

Bas. Absolwent studiów I stopnia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie prof. Leszka Skrli oraz studiów II stopnia z wynikiem celującym na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w klasie dr. hab. Roberta Gierlacha.

Pierwsze doświadczenia wokalne zdobywał w Polskim Narodowym Chórze Młodzieżowym, z którym koncertował w Polsce i za granicą, wykonując m.in. Stabat Mater oraz III Symfonię „Pieśń o nocy” Szymanowskiego, II Symfonię „Lobgesang” op. 52 Mendelssohna czy VIII Symfonię „Tysiąca” Mahlera. Michalczuk brał też udział w koncertach w ramach Portuguese Summer Choral Festival w Lizbonie oraz w koncercie Sen Gerontiusza pod kierownictwem Paula McCreesha.

W murach Gdańskiej Akademii Muzycznej śpiewał solowe partie w takich dziełach, jak Uwertura jubileuszowa „Nec temere, nec timide” Jabłońskiego, Litanie ostrobramskie Moniuszki i Requiem Mozarta. Na uwagę zasługują również spektakle opery Tannhäuser R. Wagnera z jego udziałem, wystawiane podczas XX Letniego Festiwalu Opery Krakowskiej.

Już podczas studiów licencjackich rozpoczął współpracę z Operą Bałtycką, zdobywając doświadczenie sceniczne w spektaklach Otello i Nabucco Verdiego, a także w Strasznym dworze Moniuszki. Współpraca ta zaowocowała partiami solowymi w takich produkcjach, jak: Ściąga z opery (jako Mefistofeles z Fausta Gounoda), Opera Tu!Tu! (partia Skołuby ze Strasznego dworu Moniuszki), Verbum Nobile Moniuszki (jako Serwacy) oraz światowa prapremiera Sądu Ostatecznego Knittla (rola cara Piotra I). Na deskach Filharmonii Świętokrzyskiej występował w partii Kruszyny w realizacji opery Sprzedana narzeczona Smetany. W lipcu 2018 wystąpił z recitalem pieśni Chopina w Paryżu podczas festiwalu Chopin au Jardin.

W 2016 r. został aktywnym członkiem prestiżowej Chorakademie Lübeck – międzynarodowego zespołu składającego się z obiecujących solistów, z którym koncertował w Europie i na świecie w repertuarze obejmującym m.in.: Mszę c-moll Mozarta (wykonanie na Rheingau Musik Festival 2017), światową premierę opery Buddha Passion chińskiego kompozytora Tana Duna (podczas Dresdner Musikfestspiele, New Vision Art Festival w Hong Kongu i tournée po Chinach kontynentalnych). Brał też udział w koncertach i nagraniu płyty Götterdämmerung R. Wagnera w Hong Kongu oraz wykonaniu dzieła Psalmus Hungaricus Kodály’a w Alte Oper Frankfurt.

W kwietniu 2019 zadebiutował na deskach Polskiej Opery Królewskiej partią Damety w Scene buffe Alessandra Scarlattiego. Wtedy to rozpoczęła się jego stała współpraca z tą instytucją, w której wykonywał takie pierwszoplanowe role, jak: Leporello w Don Giovannim W.A. Mozarta, Garibaldo w Rodelindzie G.F. Haendla czy Uberto w La serva padrona G.B. Pergolesiego

Dyrygent i kompozytor. Absolwent ZPSM im. Grażyny Bacewicz w Warszawie. Ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w specjalności dyrygentura chóralna w klasie prof. Ryszarda Zimaka oraz w specjalności kompozycja w klasie prof. Pawła Łukaszewskiego.

W 2012 r. z inicjatywy Jakuba Szafrańskiego powstał Męski Zespół Wokalny Foyer, którego był dyrygentem i kierownikiem muzycznym. Obecnie pracuje jako II dyrygent Chóru Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (SGH) oraz jako II dyrygent i kompozytor w Archikatedralnym Chórze Męskim Cantores Minores. W 2016 r. prowadzony przez niego Żeński Chór SGH zdobył I miejsce na I Międzynarodowym Konkursie Cantu Gaudeamus w Białymstoku. Ten sam zespół pod jego kierownictwem zajął II miejsce (pierwszego nie przyznano) podczas The International May Choir Competition Prof. Georgi Dimitrov – Varna w kat. Chóry jednorodne (2017). Jako dyrygent prowadzi także seniorski chór „Uśmiech” w Domu Kultury Śródmieście w Warszawie, a w ramach projektów współpracował między innymi z chórem Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, chórem Allegreza del Canto, chórem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina i wieloma innymi.

Jakub Szafrański prowadzi także działalność naukową. W swoich badaniach skupia się na polskiej muzyce chóralnej z okresu 20-lecia międzywojennego oraz współczesnych technikach kompozytorskich stosowanych w muzyce chóralnej (temu tematowi poświęcił swoją pracę doktorską). W 2013 r. na podstawie rękopisów zgromadzonych w BUW zrekonstruował Missa pro defunctis J.A. Maklakiewicza, a w kwietniu tego samego roku poprowadził z męskim zespołem wokalnym Amici powojenne prawykonanie tejże kompozycji w kościele św. Marcina w Warszawie.

W 2015 r. założył Koło Artystyczno-Naukowe Dyrygentury Chóralnej na UMFC. Od 2017 r. pracuje jako pedagog w macierzystej uczelni. Prowadzi także działalność edukacyjną poza uniwersytetem, organizując warsztaty chóralne i cykl koncertów „Klasycznie Niepoważni” w Domu Kultury KADR.

Kompozycje Jakuba Szafrańskiego są wykonywane podczas koncertów i festiwali na całym świecie. Jako kompozytor był wielokrotnie nagradzany podczas konkursów, m.in. otrzymał I nagrodę podczas 57. Konkursu Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda. Jego twórczość znalazła się w repertuarze wielu polskich i zagranicznych zespołów, jak m.in.: Orkiestra Muzyki Nowej, sekstet wokalny proMODERN, Art’n’Voices, Voces8, The Choir of Trinity College Cambridge, Poznański Chór Kameralny, Polski Chór Kameralny, Kammerchor Hannover, World Youth Choir czy Janua Muzika z Wilna. Utwory Jakuba Szafrańskiego zostały wydane przez Schott Music GmbH & Co. KG Weihergarten, Walton Music, Ars Musica, Polska Muzyka Chóralna XXI, wiele z nich zostało także zarejestrowanych i wydanych na płytach CD.

Od stycznia 2022 roku jest kierownikiem Zespołu Wokalnego Polskiej Opery Królewskiej.

Klawesynista i pedagog, z zamiłowania oraz zawodu związany przede wszystkim ze światem dawnej opery oraz XVII- i XVIII-wiecznej muzyki wokalno-instrumentalnej. Od czasów studenckich zafascynowany operą, swoje zamiłowanie do muzyki wokalnej rozwinął dzięki kontaktowi i współpracy z czołowymi polskimi wokalistami – Olgą Pasiecznik, Anną Radziejewską, Jadwigą Rappé oraz Arturem Stefanowiczem. Pierwsze kroki w prowadzeniu zespołów stawiał z założoną przez siebie orkiestrą instrumentów historycznych Gradus ad Parnassum, z którą zrealizował takie produkcje operowe, jak La Serva Padrona Giovanniego Battisty Pergolesiego, Il Coronazione di Poppea Claudio Monteverdiego oraz Aci, Galatea e Polifemo Georga Friedricha Haendla. Jako członek-założyciel stowarzyszenia Dramma per Musica rokrocznie bierze czynny udział w kolejnych edycjach Festiwalu Oper Barokowych w Warszawie.

W 2018 roku uzyskał stopień doktora w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Organów i Klawesynu. W warszawskiej uczelni ukończył również studia klawesynowe w klasie Aliny Ratkowskiej oraz Leszka Kędrackiego. Jest także absolwentem studiów podyplomowych w klasie Andrei Marcona w Schola Cantorum Basiliensis (Szwajcaria) oraz stypendystą programu Erasmus-Socrates, w ramach którego odbył półroczne studia pod kierunkiem Evy Marii Polerus oraz Michaela Hella w Universität für Musik und Darstellende Kunst w Grazu (Austria). Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Jespera Christensena, Marieke Spaans i Nicholasa Parle’a.

Kilkukrotnie nagradzany podczas konkursów klawesynowych, m.in. pierwszą nagrodą w I Ogólnopolskim Akademickim Konkursie Klawesynowym w Poznaniu (2009), wyróżnieniem podczas konkursu Praskiej Wiosny (Prazskie Jaro, 2017) oraz trzecią nagrodą w XVII Konkursie Klawesynowym Paola Bernardi w Bolonii (2017).

W 2018 roku objął stanowisko kierownika muzycznego Zespołu Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona. Z zespołem tym poprowadził m.in. szereg spektakli operowych (Rodelinda Georga Friedricha Händla, L’Orfeo Claudio Monteverdiego, Scene Buffe Alessandro Scarlattiego, Dido and Aeneas Henry’ego Purcella) oraz koncertów oratoryjno-kantatowych i instrumentalnych.

Andrzej Krusiewicz - prowadzenie koncertu

Krzysztof Garstka - klawesyn, dyrygent

Jakub Szafrański - przygotowanie Zespołu Wokalnego

Paweł Michalczuk - bas

Anna Radziejewska - mezzosopran

Marta Boberska - sopran

POLSKA OPERA KRÓLEWSKA

POZNAJ ARTYSTÓW I GOŚCI FESTIWALU

Odwiedż nas

Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie dra Stanisława Daniela Kotlińskiego (dyplom z wyróżnieniem) oraz Wydziału Rzeźby warszawskiej ASP. Uczestniczył w kursach mistrzowskich Ryszarda Karczykowskiego, Rolando Paneraia, Salvatore Fisichellego, Sylvii Geszty, Heleny Łazarskiej i Claudia Desderiego. Otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Hariclea Darclèe (Rumunia, 2005). Nominowany do Paszportu Polityki 2013 w kategorii: muzyka poważna oraz, wraz z pianistką Jolantą Pawlik, do nagrody Fryderyk 2013 w kategorii: muzyka kameralna (za rejestrację cyklu pieśni F. Schuberta Die schöne Müllerin dla wytwórni DUX w roku 2012).
W latach 2007-2009 był solistą Opery Wrocławskiej, w której zadebiutował jako Alfred w Zemście Nietoperza J. Straussa i gdzie wykonywał również partie: Tamina w Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta, Almavivy w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, Cassia w Otellu G. Verdiego i Archanioła w Raju utraconym K. Pendereckiego. Występował na scenach m. in.: wersalskiego Théâtre Montansier (Oebalus w Apollu i Hiacyncie W. A. Mozarta), Łotewskiej Opery Narodowej w Rydze (Almaviva w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego), Staatstheater am Gärtnerplatz w Monachium (Lindoro we Włoszce w Algierze G. Rossiniego) i Opery Kijowskiej (Edrisi w Królu Rogerze K. Szymanowskiego). Od 2009 roku jest związany z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, gdzie śpiewał jako Vitellozzo w Lukrecji Borgii G. Donizettiego, Misaił w Borysie Godunowie M. Musorgskiego, Damazy w Strasznym dworze S. Moniuszki, Młody sługa w Elektrze R. Straussa, Kudriasz w Katii Kabanowej L. Janáčka, Edrisi w Królu Rogerze K. Szymanowskiego, Goro w Madame Butterfly G. Pucciniego i Nauczyciel tańca i Latarnik w Manon Lescaut G. Pucciniego oraz jako Ksiądz Mignon w Diabłach z Loudun K. Pendereckiego.
Od 2010 roku występuje jako solista z zespołem muzyki dawnej Capella Cracoviensis, z którą wykonywał m.in. muzykę Monteverdiego (projekt: m.m.m.bar.okowa uczta), Stabat Mater J. Haydna, Requiem i Mszę c-moll W. A. Mozarta a także dzieła J. S. Bacha: Magnificat oraz Pasję wg św. Jana i Pasję wg św. Mateusza (w których wykonywał partię Ewangelisty). Występował pod batutą m. in. Fabia Bonizzoniego, Andreasa Speringa, Andrew Parrotta, Konrada Junghänela, Kaia Wessela, Christophe’a Rousseta i Jana Tomasza Adamusa. Śpiewał również w koncertowych wystawieniach dzieł G. F. Haendla: jako Bajazet w Tamerlanie i Lurcanio w operze Ariodante. Współpracuje z większością polskich zespołów, wykonujących muzykę barokową na instrumentach historycznych m.in. z Wrocławską Orkiestrą Barokową a także z {oh!} Orkiestrą Historyczną, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Il Giardino d’Amore i Arte dei Suonatori.
Wyjątkowa barwa i wszechstronność tenorowego głosu artysty inspiruje także współczesnych kompozytorów. Od 2012 roku Kozłowski regularnie gości na festiwalu Kissinger Sommer w Bad Kissingen, gdzie obok pereł romantycznej i XX-wiecznej liryki wokalnej, z towarzyszeniem znakomitych pianistów takich jak Melvyn Tan, Axel Bauni i Jan Philip Schulze, bierze udział w prawykonaniach utworów pisanych specjalnie dla niego przez m. in. Olivera Schnellera, Manfreda Trojahna i Bernda Redmanna. W 2014 kompozycja Andrzeja Kwiecińskiego Canzon de’ baci na tenor i orkiestrę, której pierwsze wykonanie odbyło się rok wcześniej w Katowicach podczas VI Festiwalu Prawykonań (Karolowi Kozłowskiemu towarzyszyła wówczas Orkiestra Kameralna Miasta Tychy AUKSO pod batutą Marka Mosia) zwyciężyła w Kategorii Młodych Kompozytorów na 61. Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Helsinkach. Glos artysty stał się również inspiracją dla wybitnego kompozytora muzyki współczesnej Pawła Mykietyna, który w swoim najnowszym dziele – operze Czarodziejska góra – powierzył mu rolę Settembriniego. Prapremiera w reżyserii Andrzeja Chyry miała miejsce na poznańskim Międzynarodowym Festiwalu Malta 2015.